Housecrawl - Hub - Heupworp

7 september 2012 - Adelaide, Australië

Dag 52
De dag van de Housecrawl. Even geld pinnen om drank te halen want ik heb een nieuwe pinpas. Shit, ik heb nog geen nieuwe pincode, heel slim.. Gelukkig was de Malysië-bank open waar ik wat geld kon lenen. Bier gehaald en wilde de winkel uitlopen, maar..! In Australië mag je legaal bier kopen en drinken, maar het is illegal om ermee over straat lopen, geopend of ongeopend. Dan maar afdekken en hopen dat we geen politie tegenkomen. Wel een kromme regel..
Eenmaal begonnen bleken er VEEL mensen te zijn, waar komen die allemaal vandaan? Maargoed, de verschillende hosts hadden echt hun best gedaan met leuke drankjes en/of spelletjes en dergelijke.

Dag 53
Gisteren hadden we ook boodschappen gedaan en vandaag zou ik shoarma maken. In Australië kennen ze alleen gyros en kebab maar als je 'shoarma' noemt weet niemand waar je het over hebt. Wat hebben we nodig? Veel varkensvlees. 1kg is niet genoeg voor 5 mensen (mannen 21-23 jaar). Jawel. Niet waar. Wel waar, *zucht*.. Vandaag de kilo in reepjes gesneden en gemarineerd met paprikapoeder, peper/zout, chilipepers (op de gok, wie weet hoe je anders shoarma marineert?). Verder ook een aantal aardappels geschild en in reepjes gesneden om mee te bakken (+mediterrane kruidenmix) en een ui, om maar aan genoeg hoeveelheid te komen. Finishing touch was knoflooksaus met aïolipoeder (waarvoor dank, moeder). Veel positieve geluiden, behalve over de hoeveelheid. Go consumptiemaatschappij!

Dag 54
Pincode is binnen dus ik kan weer geld uitgeven(/terugbetalen), go consumptiemaatschappij!
Vanavond in cola gebakken kip. Best lekker maar het waren wel kippenpootjes. Zoals bekend is vieze handen krijgen niet mijn sterkste kant, en cola maakt de kip extra plakkerig. Verder was het wel goed te doen.
Gebruikelijke judotraining waar ik wel mijn teen lelijk openhaalde aan de mat. Gelukkig denken mensen vooruit en geven ze mij een EHBO-tasje mee (waarvoor dank, José).

Dag 55
Elke dinsdag het vak dat gaat over armoede en ontwikkeling. Hoe meer ik daar over lees, hoor en discussieër, hoe lastiger het wordt om te zeggen wat burgers/organisaties/overheid van rijke landen zouden moeten doen om te helpen. Ergens niks vanaf weten is zoveel fijner, dan kun je gewoon idioot simpele dingen roepen en intrinsiek geloven dat het de wereld eenduidig beter maakt. 'Helaas' behoor ik tot de figuren wiens stem binnenkort naar een meer genuanceerde partij gaat.
Na enige twijfel is het toch gelukt om Eva te machtigen om voor mij te stemmen.
's Avonds lekker in de 'Hub' gezeten om aan essay te werken. De Hub is een centraal gebouw op de campus met veel computers en studieplekken dat 24 uur per dag open is. Rond 10 uur is het erg rustig en is het goed werken. Grappig detail is dat het rond deze tijd wel 'Chinatown' heet, en ik ga niet uitleggen waarom ;-).

Dag 56
Woensdagavond weer judo en alweer een blessure. Deze keer wilde ik niet op mijn rug vallen bij een heupworp en viel ik op één knie, mijn tegenstander verloor ook zijn evenwicht en er viel ineens 90+65kg op één knie. Dat deed pijn. Ik wilde even rustig aan de kant gaan zitten maar toen er onder mijn knieschijf wat op begon te zwellen begonnen er wat mensen heen en weer te rennen. Spray om het te koelen, ice-pack erop, met drukverband omwikkelen. Een hele hoop tips over been omhoog, regelmatig rustig bewegen, geen overbelasting, etc. etc.. De mensen zijn enorm behulpzaam. Er was ook een 5ejaars geneeskunde die aan een 1ejaars geneeskunde uit ging leggen hoe je kan zien dat er vocht in de holte zit. Hij duwde aan de zijkant tegen de huid en aan de andere kant bolde de huid op. "Rol je andere broekspijp ook eens op". Kijk, als ik hier op de huid duw gebeurt er aan de andere kant niks, dat is het verschil. "Wat zou je de patient nu verder adviseren?" "Welke medicatie kan hij het beste gebruiken om de pijn te verlichten?" Best grappig als iemand biologie-/geneeskundeles staat te geven met jou als voorbeeldpatient.
Na judo de kroeg in om afscheid te nemen van iemand die een jaartje naar Singapore gaat. Hele leuke avond met een ontzettend gezellige groep judoka's. Ik ga ze nog een keer missen, maar voorlopig nog niet :)

Dag 57
Ik wilde vandaag een dessert maken maar Will had een vriendin uitgenodigd die voor het dessert zou zorgen. Dat had ze helaas niet gedaan maar ach, morgen weer een kans.
Daarna weer lekker mijn essay afgemaakt in Chinatown. Terugrennen door de regen, au, dit bedoelen ze dus met overbelasten..

Dag 58
Van moeders geld en opdracht gehad om iets lekkers te halen/maken voor mn huisgenoten en mijzelf (waarvoor dank). Ik wilde zoals gezegd een dessert maken, mede om het "desserts zijn voor meisjes"-idee van een paar mensen hier te doorbreken. In de supermarkt bananen, chocolade en vanilleijs gehaald. Thuis chocolade gesmolten in een kom boven het vuur. Bananen in plakjes gesneden en in de chocolade gedompeld. Afkoelen in de koelkast en 's avonds met bolletjes vanilleijs serveren. (zie foto's) Één figuur is nog steeds te eigenwijs om desserts te eten maar de andere drie (en mezelf!) heb ik er blij mee gemaakt!



 

Maak je reisblog advertentievrij
Ontdek de voordelen van Reislogger Plus.
reislogger.nl/upgrade

Foto’s

4 Reacties

  1. Willy Wassink:
    7 september 2012
    Ik vind dat je moeders geld goed besteed hebt.. en ook in Australie hangen de eikels niet allemaal aan een boom!
    Sterkte met je blessures.
    gr.Wily
  2. Ma:
    8 september 2012
    Toestanden zeg... Hoop dat je snel herstelt van je blessures! Toetje is goed gelukt! ik ben blij dat ik van op een afstand toch iets kan bijdragen.
  3. Annet:
    10 september 2012
    Ik hoor het wel, we zijn straks een top kok rijker in de familie hihi....
    Succes met je knie!
    In Wolluk is het de 80 vandelangstraat geweest het weekend, Maxime (34 km) en Robin (50) allebei niet uitgelopen maar Thomas van Bibi wel. Het is toch een hele prestatie en uitdaging, daar weet jij alles van he Marijn..... het was prachtig zonnig weer deze keer.
  4. Marijn:
    10 september 2012
    Knie gaat gelukkig al beter. Net terug van judo en weinig tot geen last meer van gehad.

    Ik heb het nodige van de 80 kunnen volgen op Facebook ja. Jammer van Maxime en Robin, knap van Thomas, op deze leeftijd ook!

    Groetjes!