Unigames

Dag 74
Uitslapen na gisteravond en mezelf klaarmaken voor de openingsceremonie. Iedereen netjes in eigen teamkleuren. Klein ceremonieel gedeelte, verder was eten geregeld: vette hap (ojee, ik zou over 3 dagen <66 kg moeten zijn), bekende DJ's en veel drank. Vooral gewoon een groot feest dus.

Dag 75
Vandaag weer lekker slaap opgebouwd en de laatste judotraining vóór woensdag gehad. Ik heb wel het gevoel dat ik er klaar voor ben. Het is me vandaag ook voor het eerst gelukt om de wedstrijdtrainer (een Jappanner van 32) te werpen, goed voor de moraal. Bovendien last-minute geregeld dat ik een blauw judopak kon lenen. Voor officiële wedstrijden moet je in bezit zijn van allebei de kleuren.

Dag 76
Kijken bij het tennisteam dat hopeloos ingemaakt wordt. Daarna naar beachvolleybal, die waren al wat dichterbij maar ook daar geen winst. Op de teammeeting + tussenstand waar we 's avonds heen moesten was er verder ook nog weinig goed nieuws te melden. Sommige teamsporten hadden hun eerste wedstrijden gewonnen maar verder viel het nog wat tegen. Daarna terug naar huis om te beginnen met zenuwen. Morgen moet het gaan gebeuren! Niet teveel eten, niks drinken, vroeg slapen..

Dag 77
10 minuten eerder wakker dan de wekker (6 uur). Aankleden, spullen pakken, ontbijt smeren, etc. Stukje joggen met bepakking naar de plaats waar ik opgehaald kon worden door de coach. De locatie was best ver uit het centrum.
Eenmaal op locatie kon ik nog net even 'proefwegen' voordat de officiële weging zou beginnen .... 65,8! F*** yeah!! Joggen en eetpatroon hebben geholpen. Nadat de cijfers op papier stonden kon ik dus aan mijn ontbijt beginnen, ik heb het verdiend.

- Het volgende deel is vrij judotechnisch op sommige punten, ik hoop dat ik het ook voor leken een beetje begrijpelijk kan maken. De uitslag staat ook gewoon onderaan trouwens. -
Stategie bepalen voor de teamcompetitie. 6 judoka's voor 5 wedstrijden per ronde. Omdat Charlie en ik de lichtsten waren werden wij doorgewisseld voor plek 5 en de reservebank. In de eerste ronde moesten we tegen de University of New South Wales. Ze hadden eigenlijk maar twee goede judoka's waar wij wat meer allround waren. Eiffel (-90kg) en Daniel (-81kg) verloren hun partijen tegen hun betere (en zwaardere) tegenstanders. Eiffel verloor slechts op 2 shido's (dubbele waarschuwing) en was dus nog best dichtbij. Zijn tegenstander kreeg hem niet geworpen. Casey en Phil (-73kg) wonnen daarna van twee van hun mindere spelers. 2-2 dus winst of verlies zou door mijn partij bepaald worden. Gelukkig had ik ook een niet al te spectaculaire tegenstander uit de -60kg categorie (de latere winnaar van die categorie) dus kon ik mijn gewichtsvoordeel gebruiken en de partij met twee waza-ari's winnen.
De halve finale was tegen de rivaliserende universiteit in Adelaide, de University of South Australia. Deze moest dus hoe dan ook gewonnen worden. Maar wel zonder mij want Charlie was de nummer 5 deze keer. In tegenstelling tot onze vorige tegenstander hadden ze 3 goede en 2 mindere judoka's, dat maakt winnen al een stuk lastiger dan tegen 3 mindere judoka's. Eiffel sleepte er tegen hun beste tegenstander een gelijkspel uit, best netjes. Daniel kreeg het voor elkaar om in de eerste halve minuut (deels per ongeluk) een succesvolle voetveeg te doen waardoor hij direct de wedstrijd won. De derde wedstrijd was erg spannend, we stonden achter maar ineens had Casey in het grondgevecht en stuk judopak in de buurt van een keel gevonden en hij liet zijn tegenstander snel aftikken (wurging), 2-0. De mindere nummers 4 en 5 werden vervolgens ook vakkundig ingepakt en het werd 4-0. Very nice, zeker tegen je grootste rivalen.
In de finale tegen Sydney mocht ik weer plek 5 bezetten. Zij hadden de finale bereikt door hun teamvolgorde heel strategisch neer te zetten. In nummers van beste spelers en teamvolgorde was het 4-5-1-2-3. Ik bedoel dus dat hun beste speler de derde wedstrijd vocht, hun tweede speler de vierde wedstrijd, etc. Erg succesvol. Hierdoor wonnen wij de eerste twee potten makkelijk en hadden we in pot 3 en 4 weinig kans. Fijn als jij dan degene bent die bij een 2-2 stand in de finale de laatste en beslissende wedstrijd mag judoën. "No pressure, but you GOTTA win this, do it for Adelaide!". Stijf van adrenaline de mat op tegen een oranje band uit de -90kg categorie. Ik had een aardige grip te pakken toen hij vol uithaalde om mijn been te 'vegen'. Ik kreeg het voor elkaar om mijn been vrij snel over zijn voet te tillen en hem op zijn zij te sturen, waarbij ik zelf ook mijn zij viel. De scheidsrechters stopten de wedstrijd bij 'maté' even om samen te overleggen. Was het over wiens score het was? Blijkbaar niet, mijn tegenstander kreeg een shido (waarschuwing). Op dit moment had ik echt geen flauw idee waarvoor maar feit was dat er nog geen scores op het bord stonden en de partij wel gewonnen moest worden (bij gelijkspel zouden we verliezen omdat we minder punten in eerdere rondes hadden). Ik probeerde weer op dezelfde manier een goede grip te krijgen maar kwam er niet meer zo lekker in als de eerste keer. Na ruim een minuut toch maar met een grip 'as-good-as-it-gets' wat worpen proberen in te zetten. Mijn tegenstander was veel passiever dus als ik maar voldoende actief bleef zonder op hem te wachten kreeg hij wellicht een tweede shido (bij twee waarschuwingen krijg ik een yuko). Helaas gebeurde dit niet en werd één van mijn pogingen mooi overgenomen waardoor ik plat op mijn rug ging. Het moment van besef was heel zuur, einde oefening..
Gelukkig was mijn team vrij relaxt en benadrukten ze dat het bijna onmogelijk is om hier 24 kg te overbruggen voor winst. Trotse winnaars van zilver dus.
Maar ... het onduidelijke shido-moment aan het begin van de wedstrijd. Volgens mijn coach haalde mijn tegenstander met gestrekt been hard uit naar mijn scheenbeen ("as if he was kicking a ball", fijn..), niet met de intentie om een fatsoenlijke worp te doen. Hij zei dat de scheidsrechters waarschijnlijk hansoku-make (diskwalificatie, bolletje 6 in de link) overwogen. In dat geval hadden we dus goud kunnen hebben maar ach, dat is achteraf. In de wedstrijd zelf was ik te vol met adrenaline en bezig met een punt maken dat ik het toen niet op die manier had bekeken. Extra bevestiging kwam trouwens nog wel toen de coach van Victoria University mij een half uurtje later even aantikte om te zeggen hoeveel geluk ik heb dat ik een ervaren zwarte bander ben die uit reflex het gewicht van zijn been had gehaald bij die aanval. Als ik op het aangevallen been was blijven staan had ik, volgens hem, nu in het gips gezeten. Lang leve valbreken.

Na de lunch dan door naar individuele competitie. In mijn gewichtsklasse 8 deelnemers dus de eerste wedstrijd was de kwartfinale. Mijn loting was enorm gunstig want ik lootte de zwakst mogelijke speler. Een gele bander die net boven de 60kg woog en daardoor in mijn categorie was gekomen. "Hoelang doe je al judo?" "Al 4 maanden". Oké, deze zou ik opzich toch wel moeten kunnen winnen.. Opzich.. En dat gebeurde ook.. in 20 seconden..
Door naar de halve finale. Spannende pot waar in de eerste helft scores noch shido's werden uitgedeeld. Ik merkte dat ik sneller vermoeid raakte dan mijn tegenstander en kon een worp van hem niet helemaal meer ontwijken. Dan maar op mijn buik landen om scoren te voorkomen. In het grondgevecht deed hij ineens iets geks en voor ik het wist had ik een houdgreep. Ik had hem echter niet helemaal onder controle dus het was hopen dat het lang genoeg zou duren voor een score. En dat deed het, maarliefst 24 seconden. Voor de leken: 15-19 seconden is yuko, kleine score. 20-24 is waza-ari, iets grotere score en bij 25 seconden is het ippon en wedstrijd afgelopen. Ik kwam dus 1 seconde te kort maar stond wel met waza-ari op het scorebord. Daarna waren er nog 45 hele lange seconden wedstrijd over waarin hij risico moest nemen maar wel fitter was dan ik. Het was een kwestie van zorgen dat er niks gebeurde, en dat klinkt makkelijker dan het is. Ik kreeg 10 seconden voor het eind toch nog een worp om mn oren maar het was slechts een yuko. Het verschil was dus minimaal, maar de finale was bereikt!
In de finale tegen Charlie, mijn teamgenoot. Belangrijke wedstrijd met de voorkennis dat ik hem kan hebben, maar hij mij ook.. Hij is fysiek sterker en heeft een paar succesvolle wedstrijdworpen. Voordeel is dat ik weet welke worpen dat gaan zijn. Ik probeerde vanalles maar kwam niet door zijn sterke pakking heen, maar ontweek meestal zijn voorspelbare aanvallen. Na twee minuten (van de drie) had hij slechts een yuko gemaakt. Elke score zou voor mij dus goed kunnen zijn. Deels door vermoeidheid, deels door tacktiek probeerde ik hem een paar keer in het grondgevecht te krijgen tot ik op een bepaald moment een verwurging had. Ik had hem! Maar zijn nek is ontzettend gespierd en hij weigerde af te tikken. Dit hield hij lang genoeg vol tot de scheidsrechter "maté" zei en we weer staand verder moesten. In de laatste halve minuut als een bezetene alles eruit gegooid maar ik kwam er tegen een verdedigende Charlie niet meer doorheen. Wederom dichtbij, en wederom zilver.
- Einde judotechnische gedeelte -

Medaille uitreikingen: 1x goud (Charlie in -66), 4x zilver (Teamcompetitie, Daniel in -81, Ashley in -78 [dames] en ik zelf) en 1x brons (Phil in -73).
Daarna nog wat foto's en door naar Chinatown om te eten. Veel te eten. Ik kom voorlopig niet meer onder de 66!
Na het eten ook samen feest vieren. Elke avond heeft tijdens Unigames een thema, vandaag was het '(m)athletes'. Iemand had het leuke idee om in onze judogi te gaan. En dat was best grappig. Veel van de van tevoren te verwachten dingen gebeurden ook. Een irritante dronkenlap stootte een paar keer tegen een van ons aan, draaide zich om om ruzie te zoeken, zag de judogi, bedacht zich, liep weg. Anderen waren juist weer wel populair en kregen de vraag "oh, judo, dus je kan mij optillen?" Verschillende dames op de schouders gezien dus.

Deze dag was echt geweldig. Sfeer met het team was goed, een aantal supporters ook vanuit de club die niet (meer) naar de universiteit gaan. Ze waren ook niet te beroerd om een bovenstuk van een pak over hun kleren aan te doen zodat je je technieken wat kon opwarmen en grip kon oefenen. Gedurende de dag veel mensen aanmoedigen en aangemoedigd worden. En aan het einde een prima resultaat.

Dag 78
Ontzettend warme dag, de 30 graden is gehaald. Vandaag weer kijken bij tennis, ze speelden tegen onze rivalen UniSA dus er moest gewonnen worden. Helaas gebeurde dat slechts in 2 van de 5 potten. Daarna zelf zonder t-shirt nog wat ballen op en neer geslagen en heerlijk verbrand. Verder spontaan met het team en andere supporters wat bier en BBQ-voedsel gehaald en eten+zwemmen bij iemand met zwembad in zijn achtertuin. Heel relaxt.
Eenmaal thuis snel douchen, omkleden en weer door naar de volgende teammeeting om met het judoteam op het podium gehuldigd te worden voor onze medailles. Voelde me wel een beetje 'too much' maar alsnog best leuk :)
Na afloop thuis weer de verbandhoek in op zoek naar een mitella. Nee geen blessures, gewoon het thema 'Emergency services' en in plaats van politie/dokter/zuster was ik low-budget patiënt.

Dag 79
Laatste dag van Unigames. Op naar volleybal om zowel de mannen als de vrouwen goud te zien pakken. De vrouwen maakten vrij snel gehakt van hun tegenstanders maar de mannen kwamen in de 5e set 2 punten tekort. Sfeer was alsnog goed.
Gedwongen om 's avonds naar de judotraining van vrijdag te gaan (normaal ga ik hier niet op vrijdag). Ik moest mn gezicht laten zien omdat iemand cake meenam voor haar verjaardag. En we zouden vanaf hier vertrekken voor de laatste avond uitgaan. Ingedronken in mijn appartement en na het uitgaan hier ook weer verder gechilld.. Tot 7 uur 's morgens..

Dag 80
Na 4 uurtjes slaap weer wakker om 11 uur. Casey van de bank getrokken (die had om 7 uur geen zin meer om naar huis te gaan). Samen opgeruimd en schoongemaakt en toen de beste man dan toch naar huis ging huisgenoot Jay uit bed getrokken voor boodschappen. Will en Chad zouden er vandaag niet zijn en Jay is erg laks en heeft veel opstartproblemen in de ochtend dus de verantwoordelijkheid lag automatisch bij mij. Efficiënt rondje gemaakt: Jay reed het karretje als een half slapende zombie voort terwijl ik er de benodigde dingen in gooide, teamwork.
Daarna precies optijd voor judotraining waar ik samen met Ashley de enige diehard was die gisteravond uit geweest was. Training was verder heel relaxt zo net na het piekmoment.
In de middag nog wat slaap gepakt en nu dit hele verhaal eruit duwen. Dan morgen lekker uitslapen en nog zo lang mogelijk uitstellen dat ik moet denken aan een EssayDeadline maandagavond.

De groeten!